2.1

-Cześć.- Krzyknąłem wchodząc do mieszkania.

-Hej tato.- Odpowiedziała Dominika i przyszłą się przytulić.

-Jak w szkole?- Zapytałem.

-A nawet dobrze, a u ciebie w pracy?

-Męcząco. A gdzie Ania?

-Odrabia lekcje.

-A mama?

-Jeszcze nie wróciła.- Odparła Dominika, a ja poszedłem do kuchni i zrobiłem sobie kawę.

-A dawno wyszła?- Zapytałem gdy nastolatka pojawiła się w kuchni.

-Jak wróciłam z Anią ze szkoły to już jej nie było.- Zdziwiłem się, nigdy tak nie robiła zazwyczaj dzwoniła do mnie i mówiła że wróci później, ale nie tym razem. Zmartwiło mnie to.

-I co tak same siedzicie?

-No tak, a co mamy robić?

-No a coś jadłyście?

-Zrobiłam nam naleśniki z parówkami. Odgrzać ci?

-Nie, nie jestem głodny, jadłem w pracy.- Byłem dumny z Dominiki że przygotowała obiad.

-Hej tatuś.- Do kuchni przyszłą Ania.

-Witaj księżniczko.- Przytuliłem młodszą z córek.

-Księżniczko.- Powtórzyła Dominika i zrobiła obrażoną minę.

-Kocham was dziewczynki.- Powiedziałem, obie się do mnie przytuliły.

-My ciebie też.- Powiedziała starsza. Po chwili dziewczynki poszły do swoich pokoi a ja postanowiłem odgrzać sobie obiad. Najpierw jednak poszedłem wziąć prysznic. Gdy otworzyłem szafę spostrzegłem że brakuje rzeczy Kamili. Nie było jej ubrań, ani butów. Coś tu było nie tak. Wyjąłem z kieszeni telefon i zadzwoniłem do niej. Numer jednak nie odpowiadał. Zadzwoniłem więc do jej rodziców. Niestety oni nic nie wiedzieli. Kamila zapadła się jak kamień w wodę. Nie miałem pojęcia co się dzieje, dlaczego nie ma Kamili a tym bardziej jej rzeczy. Może ktoś ją porwał. Pomyślałem ale jeśli tak to po co mu jej ubrania. Zadzwoniłem więc do Krzyśka, mojego serdecznego przyjaciela a za razem kolegi z pracy. Po kilku minutach był już u mnie.

-Cześć Krzysiek, sorki że cię z domu wyrywam....

-Nic się nie stało. Mów co jest grane, bo przez telefon brzmiałeś jak by ktoś umarł.

-Wejdź do środka, nie będziemy na klatce rozmawiać.

-Coś się stało?

-No widzisz, bo Kamila zniknęła.

-Jak to zniknęła?

-No nie ma jej, jak dziewczynki wróciły do domu to jej nie było a niedawno odkryłem że nie ma jej rzeczy.

-Dzwoniłeś do niej?

-Tak ale numer nie odpowiada.

-A do teściów?

-Też ale wiesz jak to z teściową, najpierw cię zwyzywa a potem...

-No tak, a gdzie dziewczynki?

-W swoich pokojach. A co?

-No nie wiem, może coś zauważyły rano. Ty wychodzisz do pracy to dziewczynki akurat do szkoły wstają. Wiem bo Tosiek chodzi z Anią do klasy.

-No faktycznie. Dominika pozwól do mnie.- Krzyknąłem a po chwili w salonie pojawiła się moja starsza córka.

-Wołałeś tato? O cześć wujku, a co ty tu robisz? Tosiek jest z tobą?

-Nie Tosiek jest w domu, mamy do ciebie kilka pytań. Usiądź sobie.- Odparł Krzysiek.

-Jak na przesłuchaniu.- Zaśmiała się Dominika.

-Bo to będzie przesłuchanie. Posłuchaj dziś rano jak wasz tata wyszedł do pracy, zauważyłaś może coś dziwnego w zachowaniu waszej mamy?

-Nie wiem, chyba nie, chociaż...Mama nigdy się nie malowała, przynajmniej ja tego nie zauważyłam wcześniej. Byłą bardzo radosna.

-A jak wychodziłyście do szkoły, może coś powiedziała?

-Nie, pożegnała się z nami tak jak zawsze gdy idziemy do szkoły, ale dziś nie powiedziała „to do obiadu”, zawsze tak mówiła. Tato czy mamie coś się stało?

-Nie wiem kochanie, próbujemy to z Krzyśkiem ustalić.

-Ale to, ja nic z tego nie rozumiem.

-Dominika nie teraz ja ci to wyjaśnię ale nie teraz.

-Dlaczego nie chcesz mi nic powiedzieć. Tu chodzi o mamę.- Krzyknęła a w oczach pojawiły się jej łzy.

-Co mam ci powiedzieć, że się spakowała i gdzieś poszła. Nawet listu nam nie zostawiła.- Również podniosłem głos, w tamtym momencie emocje przejęły górę.

-Może miała powód.- Nastolatka krzyknęła.

-Ciekawe jaki co?

-Gdybyś jej nie zdradzał to by tego nie było. Mama by się nie wyprowadziła.

-Dziecko co ty mówisz, nigdy bym mamy nie zdradził.

-No pewnie, myślisz że nie widzę jak wracasz późno z pracy albo w ogóle nie wracasz na noc. Ciekawe gdzie wtedy jesteś?

-Dużo pracuje.

-Jasne, jakoś kiedyś tyle nie pracowałeś. Do domu zawsze na noc wróciłeś. Myślisz że nie słyszę jak się z mamą kłócisz?

-Owszem kłócimy się od jakiegoś czasu ale co to ma do rzeczy?

-To że zdradzasz mamę. Ona dobrze o tym wie. Wiesz co jesteś okropny.- Krzyknęła i uciekła do swojego pokoju. Siedziałem jak zamurowany, nie wiedziałem skąd mojej córce do głowy przyszedł taki pomysł. Faktycznie z Kamilą ostatnio często się kłóciliśmy ale ja bym jej nigdy nie zdradził. Rodzina jest dla mnie najważniejsza. Krzysiek jeszcze przez chwilkę był u mnie. Około 22 wrócił do siebie a ja położyłem się spać. Tej nocy nie zasnąłem. Spoglądałem co chwila na zegarek stojący obok łóżka. Godzina mijała za godziną a ja nie mogłem spać. Cały czas myślałem o Kamili. Siadłem na łóżku i zastanawiałem się co tak naprawdę się dzieje. Nagle zadzwonił budzik. Była już siódma. Poszedłem do kuchni i zjadłem śniadanie. Obudziłem dziewczynki i wyszedłem do pracy. Tego dnia na komendzie byłem bardzo wcześnie. Było kilka minut po ósmej. Jak widać nie tylko ja nie mogłem spać. Moja partnerka Ola również przyszła wcześniej.

-Cześć Mikołaj.- Powiedziała a jej oczy mówiły dokładnie to samo co moje.

-Nieprzespana noc.- Stwierdziłem. Ola próbowała się uśmiechnąć ale dzisiaj to nie było możliwe.- Idę po kawę chcesz?

-Tak poproszę.- Odparła a ja wyszedłem z biura. Zrobiłem nam kawę i wróciłem. Ola siedziała przy biurku i wciąż się wpatrywała w jeden punkt na ścianie. Postawiłem kawę na jej biurku i siadłem naprzeciwko niej.

-Powiedz, dlaczego jak już jest dobrze to nagle wszystko musi się spieprzyć?- Zapytała odrywając wzrok od ściany.

-Wiesz co sam bym chciał to wiedzieć. Co się dzieje?

-Wyobraź sobie że....

-00 do 05.- Przerwał nam dyżurny.

-Jak zawsze.- Odparłem.

-05 zgłaszam się.- Ola chwyciła za radiostację.

-Widziałem ze jesteście już na komendzie. Możecie podjechać na Trzech Króli?

-No jasne a co się dzieje?

-Awantura.

-Coś więcej?

-Kobieta złapała męża na zdradzie. Policje wzywa kochanka.

-Dobra już się tam udajemy.- Powiedziała Ola mając nietęgą minę.

-Pięknie pierwsza sprawa i to jeszcze awantura z kochanką.- Dodała gdy wsiadaliśmy do radiowozu. W ciszy udaliśmy się na miejsce. Weszliśmy do budynku. Od razu było słychać krzyki. Udaliśmy się na drugie piętro. To co zobaczyłem przeszło moje najśmielsze oczekiwania.

-Kamila co ty tu robisz?- Zapytałem widząc swoją żonę w samej bieliźnie kłócącą się z dwójką pozostałych osób.

-Nosz Ku*wa...jeszcze ciebie tu brakowało.- Powiedziała.

-Kochanie, kim jest ten policjant?- Zapytał się mężczyzna.

-Kim jestem? To ty kim jesteś i dlaczego mówisz do mojej żony kochanie?- Krzyknąłem. Nie wierzyłem w to co widzę.

-Jakiej żony, przecież Kamila jest wdową.- Odrzekł mężczyzna.

-Tak samo jak ty jesteś po rozwodzie.- Dodała Ola. Teraz to już w ogóle nie wiedziałem co się dzieje. Zgłosiliśmy dyżurnemu aby przysłał kolejny radiowóz i zabraliśmy wszystkich na komendę. W radiowozie mieliśmy żonę kochanka mojej żony.

-Pan jest mężem tej wywłoki? No widzę udana rodzinka.- Powiedziała gdy już dojeżdżaliśmy na miejsce.

-A Pani jest żoną tego rozwodnika, który rozbija cudze małżeństwa?- Dodałem. Widać było że kobieta jest oburzona. Gdy dojechaliśmy na miejsce zaprowadziliśmy ją do pokoju przesłuchań a sami poszliśmy do komendanta.

-Wejść.- Usłyszałem zaraz po tym jak zapukaliśmy z Olą do drzwi.

-Dzień dobry komendancie.- Powiedziałem.

-Co was do mnie sprowadza?

-Chcemy aby odsunął nas Pan od sprawy która zaczęliśmy prowadzić.- Powiedziałem.

-A mogę znać powód?

-Sprawy rodzinne.- Powiedziałem a komendant ze zdziwieniem na mnie spojrzał.

-Sprawy rodzinne to załatwiajcie po pracy Białach.

-Tak wiem ale chodzi o to że zatrzymaliśmy moją żonę z kochankiem.- Powiedziałem. Ola stała obok mnie i cały czas milczała.

-A.- Odparł komendant, spodziewałem się innej reakcji.- No dobrze, wróćcie na patrol a ja zgłoszę to do Jacka. Odmeldujcie się.

-Tak jest.- Powiedzieliśmy i opuściliśmy gabinet szefa. W ciszy wróciliśmy na patrol. Niby nie rozmawialiśmy a miałem wrażenie że czuję dokładnie to samo co Ola.

-05 do 00.

-Co jest piątka?

-Wpisz nas na przerwę.

-Już się robi, a na mieście zostajecie czy wracacie?

-Na mieście.

-No dobra, to jak coś to jesteśmy na radiu.

-Tak, tak.- Odparłem i odłożyłem radiostację.- Kawa i pączki?- Zapytałem a Ola kiwnęła głową że się zgadza. Zaparkowałem obok cukierni i poszedłem zrobić zakupy. Gdy wróciłem Ola siedziała na ławce obok budynku. Przysiadłem się do niej.

-Smacznego.- Powiedziałam podając jej pączka i kawę.

-Dzięki.- Odparła.- Podejrzewałam że mnie zdradza, ale że ma żonę i w dodatku zdradza mnie z twoją żoną. Faceci są do dupy, zawsze muszą coś spieprzyć.

-Dzięki.- Odparłem.

-Przepraszam, nie miałam ciebie na myśli.

-Nic się nie stało. Ja nawet nie podejrzewałem. Wczoraj gdy wróciłem z pracy jej już nie było. Tak samo jak jej rzeczy. Córka powiedziała że ją zdradzam i że dlatego się wyprowadziła bez słowa.

-My to mamy w życiu do dupy. Cały czas coś się wali. A jak coś odbudujemy to znowu się wali.

-Dobra zbieramy się bo zaraz nas Jacek wezwie.

-No niestety, taka praca.- Odparła posterunkowa wsiadając do radiowozu. Reszta dnia minęła nam nawet spokojnie. Jakoś koło 16 dostałem SMS-a od Dominiki że nocuje dziś u koleżanki. Zadzwoniłem więc do Krzyśka i zapytałem czy nie zajął by się dziś Anią. Zgodził się od razu. Doskonale wiedział o co chodzi to jego patrol przejął naszą poranną sprawę. Nawet nie spostrzegłem kiedy moja partnerka zasnęła. Postanowiłem jej nie budzić.

-00 do 05.

-Tak Jacek.

-Macie pozwolenie od szefa na powrót na komendę.

-Dobra przyjąłem już wracamy.- Odparłem i pojechałem pod komendę. Gdy zaparkowałem radiowóz na policyjnym parkingu postanowiłem obudzić posterunkową.

-Ola, Ola. Wstawaj.- Delikatnie szarpnąłem ją za ramie.

-Co się stało?- Zapytała przeciągając się.

-Kończymy służbę.

-No w końcu, już myślałam że nigdy tego nie powiesz.

-Serio, ty chociaż mogłaś się zdrzemnąć a ja to co?

-No tak, ale sam powiedziałeś że w twoim patrolu kobieta nie będzie prowadzić radiowozu.

-Ja tak powiedziałem? Kiedy?

-Nie zgrywaj się. Wysiadamy.- Powiedziała a ja grzecznie wykonałem jej rozkaz. Zdaliśmy broń, radiostację i raporty. Mogliśmy wrócić do domu.

-Jakieś plany na wieczór?- Zapytałem gdy opuszczaliśmy już komendę.

-Chwilowo brak, ale po twojej minie widzę ze zaraz to się zmieni.- Odparła idąc na parking.

-Piwko? Należy nam się po takim dniu.

-Wiesz co po takim dniu to należy nam się co najmniej skrzynka.- Zaśmiała się.

-No to jak idziesz?

-Idę ale najpierw muszę samochód pod blokiem zostawić.

-No dobra widzimy się na miejscu.

-O 20?

-Niech będzie.- Odparłem i oboje wsiedliśmy do samochodów. Pojechaliśmy każde w swoim kierunku. Gdy dojechałem na miejsce zobaczyłem auto mojej żony. Zdziwiłem się bardzo. Wszedłem do środka. Kamila kończyła pakować walizki.

-Co tu robisz?- Zapytałem widząc ją w naszym salonie.

-Pakuje cię. Nie widzisz?

-No właśnie widzę.

-Wynosisz się stąd i nigdy tu nie wracaj.- Krzyknęła.

-Co ty wygadujesz? Gdzie ja będę mieszkał?

-Nie interesuje mnie to. Złożyłam papiery o rozwód. Możesz szukać adwokata.

-Jak ty to sobie wyobrażasz, nie mam gdzie pójść.

-Powiedziałam że mnie to nie interesuje.

-Dlaczego to robisz? Dlaczego niszczysz nasze małżeństwo?

-Ja niszczę, a kto mnie zdradził?

-No na pewno nie ja.

-Jasne mam tylko nadzieję że ta twoja suka poczuła się dziś tak samo jak ja gdy dowiedziałam się że mnie z nią zdradzasz.

-Kamila, nigdy cię nie zdradziłem.

-Jasne, wynoś się stąd i nigdy, ale to przenigdy nie wracaj.

-A co z dziewczynkami, przecież to moje córki.

-Już nie, zabraniam ci się z nimi jakkolwiek kontaktować. Zrozumiałeś a teraz stąd wyjdź.- Wrzeszczała jak opętana, nie mam pojęcia dlaczego to zrobiła. Zabrałem swoje rzeczy. Nie miałem gdzie pojechać. Nie wiedziałem też co zrobić. Pamiętałem tylko że umówiłem się z Olką na piwo o 20. Miałem jeszcze ponad godzinę. Jeździłem tak po mieście szukając miejsca. Sam nie wiem jakim cudem znalazłem się pod blokiem posterunkowej. Zawróciłem się na CPN, kupiłem kilka win i wróciłem. Wszedłem do bloku a następnie na trzecie piętro bo tam mieszkała Ola. Zapukałem. Po chwili drzwi się otworzyły a ja ujrzałem posterunkową w ślicznej białej sukience.

-Cześć. Ślicznie wyglądasz.- Powiedziałem.

-Hej, wejdź proszę.- Odparła. Po chwili siedziałem już w salonie.- A czy my przypadkiem nie mieliśmy iść na piwo za półgodziny?

-Mieliśmy.

-Ale nie pójdziemy. Zgadłam?

-Tak.

-Dlaczego?

-Napijemy się wina. Zasłużyliśmy.- Odparłem i postawiłem na stole trzy butelki wina.

-A mogę wiedzieć czemu zmieniłeś decyzję?

-Jeszcze nie teraz. Korkociąg i kieliszki tam gdzie zawsze?

-Tak.- Odparła a ja udałem się do kuchni. Wziąłem korkociąg i dwa kieliszki. Wróciłem do salonu. Nalałem nam po lampce i usiadłem obok Wysockiej.

-No, to wypijmy za nasze beznadziejne życie.- Podałem jej kieliszek. Siedzieliśmy tak bardzo długo opróżniając po kolei wszystkie butelki. Sam nie wiem jak to się stało ale zasnęliśmy na kanapie, wtuleni w siebie.

Moi kochani, oto nowa seria, a w sumie dopiero jej początek. Mam nadzieję że pierwszy rozdział się wam podoba. Zapraszam do komentowania, Jak myślicie co wydarzy się dalej? Czy Mikołaj odzyska córki?