1.31

Mikołaj

Wstałem wcześnie i przygotowałem śniadanie dla dziewczynek. Potem je obudziłem i odwiozłem do szkoły. Najpierw pojechałem pod szkołę Ani a potem do szkoły Dominiki.

-Miłego dnia.

-Tato bo....

-No co się dzieje?

-Ola jest we Wrocławiu.

-Nie interesuje mnie to.

-Wiem że chcesz się z nią spotkać.

-Nie, nie chcę mieć z nią nic wspólnego.

-To że nie chcesz to nie znaczy że nie masz.

-Co?

-Nic, nic. Dziś mam korki odbierzesz mnie?

-No jasne a skąd?

-Napisze ci SMS-a.

-No dobra miłego dnia.

-Pa tato.- Dominisia poszła do szkoły a ja znów myślałem tylko o Oli. Pojechałem na komendę, przebrałem się w mundur i poszedłem do Moniki, miałem z nią dziś patrol.

-Witam pana aspiranta.

-Cześć.

-Co taki nie w humorze?

-To prawda że Ola jet we Wrocławiu?

-A jest?

-Monika wiem że wiesz, jest.

-Tak jest.

-Od dawna?

-Jakoś od listopada.

-Czemu nic mi nie powiedziałaś?

-Ola prosiła żeby nikomu nie mówić. Spotkałam ją w centrum. Nawet Oldze i komendantowi nic nie mówiłam. A ty skąd wiesz?

-Dominika ją widziała. Nie wierzę że nic mi nie powiedziałaś.

-Mikołaj Ola mnie prosiła.

-A wiesz chociaż gdzie mieszka, co z nią?

-Nie wyobraź sobie że jej nie śledziłam. I wszystko u niej w porządku.

-Ma kogoś, spotyka się z kimś?

-Mikołaj nie wiem nie jestem żadnym detektywem. A teraz chodź na odprawę bo nam Wysocki po premii pojedzie. Wiesz że ostatnio jest nie do zniesienia.

-Dobra, to chodźmy.- Udaliśmy się na odprawę. Komendant faktycznie był nie w sosie. Po odprawie pojechaliśmy na patrol. Mieliśmy spokojny rewir a w międzyczasie dostałem SMS-a od Dominiki z adresem. Po pracy pojechałem ją odebrać. Zatrzymałem się pod domem i czekałem. Lekcje miała skończyć o szesnastej a jest już siedemnasta. Postanowiłem po nią pójść. Wysiadłem z auta i ruszyłem w stronę drzwi.

Aleksandra

Rano zadzwoniła do mnie Dominika że potrzebuje pomocy z polskiego i czy mogła bym jej pomóc. Oczywiście od razu się zgodziłam. Około piętnastej zaraz po szkole przyszła do mnie.

-Hej Ola.

-No cześć. Chcesz coś do picia?

-No herbaty możesz mi zrobić.

-No to z czym masz problem?

-W sumie to pogadać chciałam.

-A co się stało?

-No bo, nie chciałam tak na ciebie naskoczyć ostatnio. Przepraszam ja przemyślałam wszystko. No nie chciałam żeby tak wyszło.

-Nic się nie stało. Ja też przemyślałam to co mi powiedziałaś.

-I do jakich wniosków doszłaś?

-Że mimo iż jesteś jeszcze smarkulą to i tak wiesz dużo o życiu.

-Ola kocham cię jak siostrę i chcę dla ciebie jak najlepiej.

-Wiem, myślisz że powinnam zadzwonić do twojego taty?

-Raczej tak. Ale najpierw pomóż mi z polskiego.

-No dobra, wyciągaj zeszyty.- Pomagałam nastolatce w lekcjach gdy nagle zadzwonił dzwonek do drzwi, popatrzałyśmy an siebie i poszłam otworzyć drzwi.

-Mikołaj?

-Ola?

-To ja wrócę autobusem.- Powiedziała Dominika wychodząc.

-Co tu robisz?

-Przyjechałem po córkę. Ola.- Mikołaj namiętnie mnie pocałował a ja odwzajemniłam pocałunek. Staliśmy tak w drzwiach patrząc sobie prosto w oczy. W pewnym momencie Mikołaj chwycił mnie za dłoń i założył mi na palec pierścionek. Ja złapałam go za dłoń, pocałowałam i położyłam rękę na moim brzuszku. Mikołaj opuścił wzrok i spojrzał na mój dość widoczny brzuch.

-Który miesiąc?

-Piąty.

-Ślicznie wyglądasz.

-Dziękuję. Wejdziesz?

-Tak, ale tylko żeby cię spakować.

-Spakować?

-No tak, zabieram was do siebie.- Znów się pocałowaliśmy. Po chwili w domu pojawił się tata.

-Cześć córciu, czyj to samochód stoi na podjeździe.

-Mikołaja.

-A co on tu robi?

-Przyjechałem po pana córkę i wnuka.

-No chyba wnuki.- powiedział stanowczo tata wchodząc do salonu gdzie byliśmy z Mikołajem.

-Jak to wnuki?

-No bo Mikołaj to będą bliźnięta.

-Chwila będziemy mieli dwa maleństwa?

-Tak.- Mikołaj znów mnie pocałował. Spakowaliśmy moje rzeczy i pojechaliśmy do mieszkania Mikołaja. Zaniósł moją walizkę do mieszkania i wniósł mnie na rękach do środka. W salonie była Ania z Dominiką i jakimś chłopakiem.

-Ola.- Krzyknęła Ania rzucając mi się w objęcia.

-Ania uważaj. Ola jest w ciąży.

-Co będę miała brata albo siostrę. Jak fajnie.

-Witaj w domu, Mamo.- Powiedziała Dominika i się do mnie przytuliła. Uroniłam łezkę.

-Mniemam że ten przystojniak na kanapie to mój zięć?

-Tak.- Zaśmiała się Dominika też miała łzy w oczach.

-To ja zrobię herbatę.

-Nie ja zrobię, niech pan odpocznie.- Powiedział nastolatek. Po kwadransie piliśmy w salonie herbatę. Mikołaj włączył TV i rodzinnie oglądaliśmy jakiś program historyczny. Miły wieczór przerwał nam dzwonek do drzwi. Dominika poszła otworzyć.

-Dobry wieczór, MOPS.

-O dobry wieczór, zapraszam.- Odpowiedział nastolatka a po chwili w salonie pojawiły się kobiety.

-O na reszcie rodzina w komplecie.

-Jeszcze nie w komplecie.- Odpowiedział Mikołaj kładąc dłoń na moim brzuszku.

-O widzę rodzina się powiększa. A raczej w tym mieszkaniu się państwo nie zmieszczą.- Powiedziała kobieta, spoglądając na nas z pogardą.

-Nie nie zmieścimy się, dlatego szukamy domu na przedmieściach. Wiedzą Panie wieś, mniej zanieczyszczeń, więcej miejsca dla małych dzieci i dziewczynki by miały większy kąt dla siebie. Rozumieją panie.

-Tak, tak.

-Może się czegoś Panie napiją?- Zaproponował Nastolatek.

-Nie nie, my już się zasiedziałyśmy, prawda Mariola.

-Tak tak, życzymy miłego wieczoru.

-Dziękujemy.- Kobiety opuściły nasze mieszkanie. A my wróciliśmy do naszego poprzedniego zajęcia. Po bardzo uczącym programie historycznym, poszłam z Mikołajem do kuchni w celu przygotowania kolacji.

-To co jemy kochanie.- Mikołaj mnie objął w pasie.

-Naleśniki z jagodami.

-Nie chce mi się robić.

-Młodzieży chcecie na kolację naleśniki z jagodami.

-Tak.- Krzyknęli chórem a spojrzałam na Mikołaja robiąc maślane oczka.

-No dobra, no niech wam będzie.

-Kocham cię.

-Wiem.- pocałowaliśmy się i wzięliśmy za robienie naleśników. Po kilku minutach w kuchni pojawiła się młodzież.

-Więc, zięciu jak masz na imię?

-Patryk, moja najdroższa teściowo.- Zaśmiał się chłopak.

-Dobrze, więc Patryku gdzie chodzisz do szkoły?

-Technik mechanik lotniczy. Czwarta klasa.

-Dobrze a jakie masz zamiary względem naszej córki?- Kontynuowałam naszą nietypową i żartobliwą wymianę zdań.

-Najpierw oboje skończymy szkołę. Potem zamieszkamy razem a na końcu ślub i dzieci.

-No dobrze. Rozumiem, a jaki macie budżet na ślub przeznaczony?

-Nie wielki. Ale się jeszcze uzbiera.- Śmialiśmy się podczas rozmowy co niemiara, potem zjedliśmy kolację i poszliśmy spać. Położyłam się na łóżku a po chwili obok mnie pojawił się Mikołaj.

-Dobranoc kochanie.

-Dobranoc.- Namiętnie się pocałowaliśmy. Potem Mikołaj pocałował mnie w brzuszek i powiedział dobranoc naszym maluszkom. Wtuliłam się w niego i zasnęłam.